I Bibelen finn me eit brev som har fått tilnamnet «gledesbrevet». Det dreier seg om eit brev Paulus skreiv til dei kristne i byen Filippi, menneske som var medlemmer av ei menigheit han sjølv hadde grunnlagt fyrste gong han besøkte byen. Me kan med ganske stor sikkerheit tidfesta dette besøket til år 50 eller 51.
I Det nye testamentet i Bibelen har me eit brev som heiter Paulus sitt brev til filipperne – me kallar det som regel berre Filipparbrevet. Det er skrive til ei menigheit som Paulus sjølv hadde grunnlagt i byen Filippi, og heilt frå den fyrste tida var det eit spesielt forhold mellom Paulus og desse kristne. Dette spesielle forholdet pregar brevet, og er ein av grunnane til den gleda Paulus kjenner på når han sit og skriv til dei.
I det nye testamentet i Bibelen finn me eit brev som Paulus skreiv til dei kristne i byen Filippi. Fillipparbrevet kallar me det. Men brevet blir òg kalt gledesbrevet, for akkurat dette brevet skiller seg ut ved å seia mykje om glede. Det er tydeleg at Paulus sjølv var glad då han skreiv dette brevet, og det er i seg sjølv ganske påfallande, for me veit at brevet er skrive frå eit fengsel.
Då Paulus skreiv Filipparbrevet hadde det gått om lag 10 år sidan han grunnla menigheita, og han sat nå fengsla i Roma. Når me les dette brevet, får me eit klart inntrykk av det nære forholdet mellom Paulus og dei kristne i Filippi, og dessutan gjev brevet eit gripande innblikk i Paulus si gleda over frelsa og frelsaren som han hadde fått ta imot.
I Det Nye testamentet finn me eit brev frå Paulus til menigheita i ein by som heitte Filippi. Filippi var ein av dei viktigaste byane i Makedonia, i det nordlege Hellas. Byen var grunnlagt av – og hadde namn etter kong Fillip den andre av Makedonia, som var far til Alexander den store.
I Det nye testamentet har me 13 brev som Paulus skreiv til menigheiter eller til medarbeidarar. Eit av desse breva er brevet til menigheita i Filippi – ei menigheit som han sjølv hadde grunnlagt, og som heilt sidan starten hadde vist ein særleg omsorg for Paulus. Då han skreiv brevet til filipparane, sat han i fengsel i Roma, og i brevet takkar han for måten dei hadde støtta han og den misjonstenesta han var engasjert i.
Paulus var fyrst og framst heidningane sin apostel – det vil seia at han hovudsakeleg var engasjert i å bringa evangeliet om Jesus til ikkje-jødar. Det me kallar ikkje-jødar blei på hans eiga tid kalla anten grekarar, eit ord som beteiknar at kulturen og språket deira var gresk, eller dei blei – av jødar – kalla heidningar, for å markera at dei ikkje var del av Guds utvalde folk.
I nokre tidligare episodar om dette brevet har me sett nærare på det hjerteliga forholdet mellom Paulus og dei kristne i Filippi, og me har sett på den takknemlegheita for frelsa og frelsaren som prega både avsendar og mottakarar av dette brevet.
Det var eit veldig nært forhold mellom Paulus og desse kristne i Filippi, og me ser det i både ordval og den fortrulege tona som pregar brevet. Eit av dei sterkaste uttrykka finn me i kapittel 2, vers 12, der han kallar filipparane «mine elskede barn». Ordet «barn» kunne Paulus bruka om menneske han sjølv hadde fått føra til tru på Jesus – han var deira åndelege far
I Det nye testamentet i Bibelen har me eit brev som blir kalt for gledesbrevet. Det er skreve av Paulus til dei kristne i byen Filippi i det nordlige Hellas, og innhaldet i brevet er eit gripande vitnesbyrd – både om det varme forholdet mellom Paulus og dei han skriv til – og eit gripande vitnesbyrd om den frelsa og den frelsaren Paulus hadde fått ta imot.
Paulus sat i fengsel då han skreiv dette brevet. Rundt om i huskyrkjene i Roma fanst det kristne leiarar som nytta sjansen mens Paulus var sett til sides, til å rakka ned på han og trekkja han sjølv og myndigheita hans i tvil. Men Paulus let seg ikkje kua eller knekka av dette.
I Det nye testamentet i Bibelen har me eit brev som blir kalt for gledesbrevet. Det er skreve av Paulus til dei kristne i byen Filippi i det nordlige Hellas – til ei menigheit han sjølv hadde grunnlagt 10 – 12 år tidlegare.
Det Paulus hadde fått bety for desse kristne filipparane, skapte eit veldig varmt forhold mellom han og denne menigheita. Brevet hans til dei renn over av den gleda og takknemligheita som prega forholdet mellom dei.
Når me les Apostelgjerningane kapittel 16, får me høyra korleis det gjekk til då Paulus kom med evangeliet om Jesus til Filippi, og me får høyra om dei menneska han møtte der, og som blei grunnstammen i menigheita i byen.
I denne serien frå Bibelguiden, skal me gå gjennom eit brev som blir kalt «Gledesbrevet». Det er skrive av Paulus, og det er adressert til ei kyrkje som han sjølv hadde grunnlagt i byen Filippi i dagens Hellas.
